Η ανδρόγυνη ενότητα και οι συνέπειες της πτώσης

[…] Αν η αγάπη ενώνει, η άρνησή της χωρίζει. Είναι αυτό που λένε οι Πατέρες, ότι η πτώση ήρθε πριν από την γεύση του καρπού. Δηλαδή το οριακό μέγεθος δεν είναι η γεύση του καρπού. Είναι το ότι μίλησε η γυναίκα μόνη της, ως Εγώ και όχι ως Εμείς, με τον διάβολο. Είναι τρομερές σκέψεις αυτές. Την αρμονική ενότητα των πάντων διαδέχεται η ρήξη και η σύγκρουση των διαφόρων μερών μεταξύ τους. Ο άνθρωπος παύει να είναι πρόσωπο, αγαπητική κοινωνία. Έτσι, η πτώση έχει καίριες συνέπειες στην ανδρόγυνη ενότητα.

Την ενότητα άνδρα και γυναίκας αντικαθιστά η διαμάχη αρσενικού και θηλυκού. Πριν την πτώση ο Αδάμ έβλεπε την Εύα ως Εσύ, με την πτώση η Εύα μετατρέπεται σε Αυτή. Άλλο το Εσύ και άλλο το Αυτή. Η μετάβαση από το όνομα στην αντωνυμία είναι αλλοτρίωση. Οι άνθρωποι εκπίπτουν σε αντικείμενα. Το πρόσωπο υποτάσσεται στο φύλο. Ενώ προηγουμένως άνδρας και γυναίκα ήταν γυμνοί και δεν ντρέπονταν, τώρα ντρέπεται ο ένας τον άλλον. Στην κοινότητα της αγάπης δεν υπάρχει τίποτα για να κρυφτεί. Στον κόσμο της πτώσης, της απουσίας της αγάπης, ο αποξενωμένος άνθρωπος βλέπει τον άλλον ως αντικείμενο και ως όργανο για χρήση και κατάχρηση.

Και επανέρχομαι πάλι στο σεξ, που μέσα από μια τέτοια απομόνωση και ενότητα είναι προς χρήση και – γιατί όχι – προς κατάχρηση οποιασδήποτε μορφής. Αλλά είναι χρήση (σεξ) και όχι αγαπώ τον άλλον σε όλα τα μεγέθη, ψυχικά και σωματικά. Σε όλα, όμως, τα μεγέθη! Και τα σωματικά! Και έτσι η ντροπή είναι άμυνα απέναντι στο αδηφάγο βλέμμα του άλλου που αναζητά και ορέγεται τη λεία του. Εδώ δεν υπάρχει αγαπώμενο πρόσωπο. Ο Αδάμ και η Εύα είναι αντίπαλα φύλα. Ο άνδρας εκλαμβάνει τη γυναίκα ως αντικείμενο για κτήση και κατάκτηση, σαν σκεύος ηδονής και αντικείμενο για σεξουαλική εκτόνωση. Δεν αναιρείται το σεξ, αλλά η σεξουαλική εκτόνωση που είναι η χρήση του άλλου. Βλέπετε, όταν μιλάμε για σεξουαλική εκτόνωση, μιλάμε για ένα στιγμιαία γεγονός. Διψάω και ξεδιψάω. Δεν μπορούμε να μιλάμε για αυτό το μέγεθος εμείς. Αυτό έχει μια συνέχεια. Δεν είναι απλώς μια εκτόνωση, προσέξτε! Η γυναίκα μέσα από όλη αυτή τη χρήση της εκδικείται τον άνδρα, γινόμενη αντικείμενο του ερωτικού πόθου. Η ψυχική και σωματική υποταγή του άλλου αποτελεί τη στοιχειοθεσία των μην αγαπώντων προσώπων. Συνέχεια είναι μετά ο σαδομαζοχισμός, το αποκορύφωμα «μόνο ηδονή και τίποτ’ άλλο». Και έτσι με την πτώση ο άνδρας πρώτα υπερτιμά την γυναίκα γιατί την χρησιμοποιεί σεξουαλικά και μετά την υποτιμά. Λέει: «Δεν βαριέσαι…» Άλλη τραγωδία αυτή… Τι έχει, όμως, προηγηθεί; […]

Το παραπάνω κείμενο είναι απόσπασμα από ομιλία του π. Κωνσταντίνου Στρατηγόπουλου με θέμα: “Η σημερινή αλλοτρίωση των σεξουαλικών σχέσεων, προ και μετά γάμου”, η οποία δόθηκε στις 22-07-2004 στα πλαίσια των καλοκαιρινών αναζητήσεων.

Για να κατεβάσετε και να ακούσετε ολόκληρη την ομιλία κάντε κλικ εδώ.