Μετάφραση ακολουθίας αρραβώνα

ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ ΤΩΝ ΔΑΚΤΥΛΙΔΙΩΝ
δηλαδή
ΤΟΥ ΑΡΡΑΒΩΝΑ

(δες το πρωτότυπο εδώ)

Μετά τή θεία Λειτουργία, ἐνῶ ὁ Ἱερέας βρίσκεται στό ἱερό, παρουσιάζονται καί στέκονται ἀπέναντι ἀπό τίς ἅγιες Θύρες τοῦ Ναοῦ αὐτοί πού πρόκειται νά συνδεθοῦν μέ τό δεσμό τοῦ γάμου· ὁ ἄνδρας ἀπό τή δεξιά μεριά καί ἡ γυναίκα ἀπό ἀριστερά. Στό δεξιό μέρος τῆς ἁγίας Τράπεζας ἔχουν ἀποτεθεῖ δύο δαχτυλίδια αὐτῶν, ἕνα χρυσό καί ἕνα ἀργυρό· τό ἀσημένιο δαχτυλίδι κλίνει πρός τά δεξιά καί τό χρυσό πρός τά ἀριστερά, πολύ κοντά τό ἕνα στό ἄλλο. Ὁ Ἱερέας ἀφοῦ ἔλθει στό νάρθηκα σφραγίζει (μέ τό σημεῖο τοῦ σταυροῦ) τά κεφάλια τῶν νεονύμφων τρεῖς φορές καί δίνει σ᾿ αὐτούς ἀναμμένα κεριά· καί ἀφοῦ τούς ὁδηγήσει μέσα στό Ναό, θυμιατίζει σχηματίζοντας στόν ἀέρα τό σχῆμα τοῦ σταυροῦ. Καί ρωτάει αὐτούς ὁ Ἱερέας, νά ὁμολογήσουν, ἄν θέλει ἡ νύφη τό γαμπρό καί ὁ γαμπρός ἄν θέλει τή νύφη. Ἔπειτα λέγει·

Ὁ Διάκονος· Εὐλόγησε, Δέσποτα.

Ὁ Ἱερέας, μέ δυνατή φωνή·

Εὐλογημένος ἄς εἶναι ὁ Θεός μας τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες.

Ὁ Χορός· Ἀμήν (= ἀλήθεια).

Ὁ Διάκονος·

Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο μέ εἰρήνη καί ψυχική γαλήνη.

Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησέ μας.

Ὁ Διάκονος·

Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μᾶς χαρίσει τή δική του εἰρήνη καί τή σωτηρία τῶν ψυχῶν μας.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά χαρίσει εἰρήνη σ᾿ ὅλο τόν κόσμο, σταθερότητα πίστεως στίς ἅγιες Ἐκκλησίες τοῦ Θεοῦ καί ἕνωση ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά διαφυλάγει ἀπό κάθε κακό τόν ἅγιο τοῦτο οἶκο τοῦ Θεοῦ καί νά προστατεύει ὅλους τούς Χριστιανούς πού εἰσέρχονται στό ναό αὐτό μέ πίστη, μέ εὐλάβεια καί μέ φόβο Θεοῦ.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο γιά τόν Ἀρχιεπίσκοπό μας (τόν τάδε), γιά τούς καλούς ἱερεῖς μας, γιά ὅσους διακονοῦν «ἐν Χριστῷ», γιά ὅλο γενικά τόν Κλῆρο καί τό Λαό.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο γιά τό δοῦλο τοῦ Θεοῦ (τάδε) καί τή δούλη τοῦ Θεοῦ (τάδε) πού αὐτή τή στιγμή δίνουν ἐπίσημα ἀμοιβαία ὑπόσχεση γάμου, καί γιά τή σωτηρία τους.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά χαρίσει σ᾿ αὐτούς τέκνα, προκειμένου αὐτά νά τούς διαδεχθοῦν στό γένος, καί νά ἱκανοποιήσει ὅλα τά αἰτήματα πού ἀφοροῦν στή σωτηρία τῶν νεονύμφων.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά ἀποστείλει ἀπό ψηλά μέ τή θεία του χάρη τέλεια καί πλήρη ἀγάπη στούς νεονύμφους, ἀγάπη πού θά ἐξασφαλίζει τήν εἰρηνική συμβίωσή τους, καθώς καί ἀμοιβαία βοήθεια γιά τήν ἀλληλοσυμπλήρωσή τους.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά φυλάξει αὐτούς, ὥστε νά ζοῦν μέ ὁμόνοια καί σταθερή ἀμοιβαία πίστη.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά εὐλογήσει αὐτούς, ὥστε νά διάγουν μέ σύμπνοια καί ἀκλόνητη ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά διαφυλάξει αὐτούς, ὥστε ὁ βίος τους καί ἡ πολιτεία τους νά εἶναι ἄμεμπτη, ἄψογη καί ἀνεπίληπτη.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο, ὥστε Αὐτός πού εἶναι ὁ Θεός μας νά χαρίσει σ᾿ αὐτούς τίμιο τό γάμο τους, καί ἀμόλυντη τή συζυγική τους κοίτη (κλίνη, στέγη).
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο νά μᾶς διαφυλάξει ἀπό κάθε λύπη, ὀργή, κίνδυνο καί ἀνάγκη (= δύσκολη περίσταση).
Σύ, Κύριε, πού εἶσαι ὁ Θεός μας, βοήθησέ μας, σῶσε μας, ἐλέησέ μας καί διαφύλαξέ μας μέ τή δική σου χάρη.
Ἀφοῦ πρῶτα φέρουμε στή μνήμη μας τήν Παναγία, τήν ἄχραντη καί ἀμόλυντη, καί πάρα πολύ εὐλογημένη, τήν ἔνδοξη δέσποινά μας Θεοτόκο καί ἀειπάρθενη Μαρία, καί ὅλους τούς ἁγίους, ἄς ἐμπιστευθοῦμε στόν Κύριο καί Θεό μας τούς ἑαυτούς μας καί τούς ἄλλους ἀδελφούς μας καί ὅλη μας τή ζωή.

Ὁ Χορός· Σ᾿ Ἐσένα, Κύριε, ἐμπιστευόμαστε τά πάντα.

Ὁ Ἱερέας, μέ δυνατή φωνή· Διότι σ᾿ Ἐσένα ἁρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, στόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτέλειωτους αἰῶνες.

Ὁ Χορός· Ἀμήν (= ἀλήθεια, ἔτσι εἶναι).

Ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.

Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησέ μας.

Ὁ Ἱερέας λέγει τήν Εὐχή τούτη μεγαλοφώνως·

Ὁ Θεός ὁ αἰώνιος, αὐτός πού συνέζευξες καί ἕνωσες ὅσα ἦταν χωρισμένα, καί συνδέεις μέ ἀδιάσπαστο δεσμό καθετί πού εἶναι πρός τακτοποίηση· αὐτός πού εὐλόγησες τόν Ἰσαάκ καί τή Ρεβέκκα καί τούς ἀνέδειξες κληρονόμους τῆς δικῆς σου ἐπαγγελίας, τῆς ὑπόσχεσης δηλ. πού ἔδωσες στόν Ἀβραάμ σχετικά μέ τήν εὐλογία ὁλόκληρου τοῦ ἀνθρώπινου γένους· σύ ὁ ἴδιος εὐλόγησε καί τούς δούλους σου τούτους, ὁδηγώντας τους σέ κάθε ἔργο ἀγαθό.

Καί σέ παρακαλοῦμε νά εὐλογήσεις τούς δούλους σου τούτους, διότι Ἐσύ εἶσαι Θεός πού δείχνεις ἔλεος καί εὐσπλαχνία καί ἀγαπᾶς τούς ἀνθρώπους, καί σ᾿ Ἐσένα ἀναπέμπουμε δόξα, τόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀπέραντους αἰῶνες.

Ὁ Χορός· Ἀμήν (ἀλήθεια, ἔτσι εἶναι, ἔτσι ἄς γίνει).

Ὁ Ἱερέας· Εἰρήνη καί ψυχική γαλήνη ἄς ἔλθει σέ ὅλους.

Ὁ Διάκονος· Μέ ὑπόκλιση τῆς κεφαλῆς προσκυνῆστε τόν Κύριο.

Ὁ Ἱερέας εὔχεται καί παρακαλεῖ· Κύριε ὁ Θεός μας, σύ πού ὡς Νυμφίος πρίν ἀπό τή θεία σου σάρκωση κατά θεία οἰκονομία ἀρραβωνιάστηκες ὡς κόρη ἁγνή τήν Ἐκκλησία, πού κάποτε ἦταν ἐθνική, εὐλόγησε τοῦτον τόν ἀρραβώνα, καί ἕνωσε, καί διαφύλαξε τούς δούλους σου τούτους ὥστε νά ζοῦν εἰρηνικά καί μέ ὁμόνοια.

Μέ δυνατή φωνή· Διότι σ᾿ Ἐσένα ἁρμόζει κάθε δόξα, τιμή καί προσκύνηση, στόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες.

Ὁ Χορός· Ἀμήν (ἀλήθεια, ἔτσι εἶναι).

Ὕστερα, ἀφοῦ ὁ Ἱερέας λάβει τά δαχτυλίδια πού βρίσκονται στό δισκέλι (=μικρό βάθρο μέ δύο σκέλη) δίνει πρῶτα στόν ἄντρα τό χρυσό καί τοῦ λέγει·

Ἀρραβωνίζεται ὁ δοῦλος τοῦ Θεοῦ (ὁ τάδε) τή δούλη τοῦ Θεοῦ (τήν τάδε) στό ὄνομα τοῦ Πατέρα, καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν (τρεῖς φορές).

Καί σχηματίζει Σταυρό μέ τό δαχτυλίδι πάνω ἀπό τό κεφάλι του.

Ἔπειτα λέγει καί στή γυναίκα, ἀφοῦ λάβει τό ἀσημένιο δαχτυλίδι·

Ἀρραβωνίζεται ἡ δούλη τοῦ Θεοῦ (ἡ τάδε) τό δοῦλο τοῦ Θεοῦ (τόν τάδε) στό ὄνομα τοῦ Πατέρα, καί τοῦ Υἱοῦ, καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν (τρεῖς φορές).

Καί ὅταν πεῖ στόν καθένα τρεῖς φορές τό «ἀρραβωνίζεται», σχηματίζει Σταυρό μέ τό δαχτυλίδι πάνω ἀπό τά κεφάλια τους καί φοράει τά δαχτυλίδια στά δεξιά δάχτυλα τῶν νεονύμφων.

Ὕστερα ἀνταλλάσει (ἀλλάζει) τά δαχτυλίδια τῶν νεονύμφων ὁ Παράνυμφος (κουμπάρος).

Ὁ Διάκονος· Ἄς παρακαλέσουμε τόν Κύριο.

Ὁ Χορός· Κύριε, ἐλέησέ μας.

Ὁ Ἱερέας λέει τήν Εὐχή τούτη·

Κύριε ὁ Θεός μας, σύ πού συμπορεύτηκες καί ἦλθες στή Μεσοποταμία μαζί μέ τόν ὑπηρέτη τοῦ Πατριάρχη Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος εἶχε ὡς ἀποστολή νά φέρει στόν κύριό του κατάλληλη νύφη γιά τόν Ἰσαάκ· σύ πού στήν προκείμενη περίπτωση ἔκαμες φανερό τό θέλημά σου νά μνηστευθεῖ ὁ Ἰσαάκ τή Ρεβέκκα μέ τή μεσολάβηση τοῦ γεγονότος τῆς ὕδρευσης, ὅταν δηλαδή ὁ ὑπηρέτης τοῦ Ἀβραάμ ζήτησε ἀπό τή Ρεβέκκα νερό νά ξεδιψάσει και ἐκείνη πρόθυμα καί μέ τό παραπάνω ἀνταποκρίθηκε· Αὐτός ὁ ἴδιος, εὐλόγησε τόν ἀρραβώνα τῶν δούλων σου (τάδε) καί (τάδε) καί κάμε σταθερό τό λόγο, τήν ὁμολογία, πού εἰπώθηκε ἀπό αὐτούς, πώς ὁ ἕνας δηλαδή θέλει τόν ἄλλο. Κάμε στερεό καί μόνιμο τό δεσμό τους μέ τή χάρη τῆς δικῆς σου ἅγιας ἑνότητας· διότι ἐσύ ἀπό τήν ἀρχή δημιούργησες τό ἀρσενικό καί τό θηλυκό, καί ἐσύ ἑνώνεις τή γυναίκα μέ τόν ἄντρα, γιά νά βοηθάει ὁ ἕνας τόν ἄλλο καί γιά νά διαιωνίζεται τό γένος τῶν ἀνθρώπων. Σύ ὁ ἴδιος λοιπόν, Κύριε ὁ Θεός μας, πού ἀπό ἀγάπη καί ἐνδιαφέρον ἀπέστειλες καί δίδαξες τήν ἀλήθεια στό ἀνθρώπινο γένος καί τό κατέστησες κληρονόμο τῆς βασιλείας σου· σύ πού πραγματοποίησες τήν ὑπόσχεσή σου, τήν ἐπαγγελία τῶν ἀγαθῶν σου, στούς πιστούς σου δούλους, τούς προπάτορές μας, στούς ἐκλεκτούς σου τῆς καθεμιᾶς ξεχωριστά γενιᾶς πού διαδέχεται τήν προηγούμενη, ρίξε εὐνοϊκό τό βλέμμα σου στό δοῦλο σου (τάδε) καί στή δούλη σου (τάδε) καί κάμε ὥστε νά εἶναι σταθερός ὁ ἀρραβώνας τους καί νά στηριχθεῖ στήν ἀμοιβαία πίστη, στή σύμπνοια, στήν εἰλικρίνεια καί στήν ἀγάπη· διότι ἐσύ, Κύριε, φανέρωσες τή θέλησή σου νά δίνεται τό δαχτυλίδι τοῦ ἀρραβώνα καί σέ κάθε περίσταση σ᾿ αὐτό νά στηρίζονται οἱ ἄνθρωποι. Μέ δαχτυλίδι δόθηκε ἡ ἐξουσία στόν Ἰωσήφ στήν Αἴγυπτο· μέ δαχτυλίδι δοξάστηκε ὁ Δανιήλ στή χώρα τῆς Βαβυλώνας· μέ δαχτυλίδι φανερώθηκε ἡ ἀλήθεια τῆς Θάμαρ· μέ δαχτυλίδι ὁ οὐράνιος Πατέρας μας ἔδειξε τήν εὐσπλαχνία του καί τή συμπάθειά του στόν ἄσωτο υἱό· «διότι, λέει τό Εὐαγγέλιο· Δῶστε δαχτυλίδι στό χέρι του νά τό φοράει καί ἀφοῦ φέρετε τό μοσχάρι τό σιτευτό, σφάξτε το, καί ἀφοῦ φᾶμε, ἄς χαροῦμε καί ἄς διασκεδάσουμε». Αὐτό τό δεξί σου χέρι, Κύριε, ἔκαμε τό Μωϋσῆ νά στρατοπεδεύσει στήν Ἐρυθρά θάλασσα· διότι μέ τό λόγο σου τό γνήσιο καί τόν ἀληθινό στερεώθηκαν οἱ οὐρανοί καί θεμελιώθηκε ἡ γῆ· καί τό δεξί χέρι τῶν δούλων σου θά εὐλογηθεῖ μέ τό λόγο σου τό δυνατό καί τό βραχίονα σου τόν ὑψηλό. Αὐτός ὁ ἴδιος λοιπόν καί τώρα, Δέσποτα, εὐλόγησε μέ τήν εὐλογία τῶν οὐρανῶν τό δακτυλοθέσιο τοῦτο· καί Ἄγγελος Κυρίου ἄς προπορεύεται μπροστά ἀπό τούς νεονύμφους ὅλες τίς ἡμέρες τῆς ζωῆς τους. Διότι ἐσύ εἶσαι αὐτός που εὐλογεῖς καί ἁγιάζεις τά σύμπαντα, καί σ᾿ ἐσένα ἀναπέμπουμε τή δόξα, στόν Πατέρα καί τόν Υἱό καί τό Ἅγιο Πνεῦμα, τώρα καί πάντοτε καί στούς ἀτελεύτητους αἰῶνες.

Ὁ Χορός· Ἀμήν (ἀλήθεια, ἔτσι εἶναι, ἔτσι ἄς γίνει)

Ὕστερα λέγεται ἡ Ἐκτενής ἱκεσία καί γίνεται ἡ Ἀπόλυση.

(δες το πρωτότυπο εδώ)