Με ρωτάς εάν σε αγαπάει…

Με ρωτάς εάν σε αγαπάει… Το θέμα δεν είναι εάν σε αγαπάει, αλλά εάν εσύ αντέχεις τον τρόπο που σε αγαπάει. Γιατί αυτός ή εκείνη μπορεί να λέει ότι σε αγαπάει και να σε πνίγει σαν τρεμάμενο χέρι γύρω από τον λαιμό της ελευθερίας σου, κόβοντας σου όλες τις ανάσες ζωής. Μπορεί να λέει ότι σε αγαπάει, άλλα εσύ να χάνεσαι, να αλλοιώνεσαι, να καταστρέφεσαι και να παραμορφώνεσαι, άγνωστη και άγνωστος να καταντάς, ακόμη και στον ίδιο σου τον εαυτό.

Ξέρεις πόσες ψυχές χάθηκαν σε αγάπες φτηνές και τοξικές, σε αγάπες χειριστικές; Χιλιάδες στις ερημιές της ζωής. Κι όλο αυτό για ένα βαθύ λόγο. Όταν δεν αγαπάς και εκτιμάς τον εαυτό σου, όταν έχεις την χειρότερη εικόνα και άποψη γι’ αυτό που είσαι, κάνεις τα πάντα για να το επιβεβαιώσεις. Οπότε με ένα ασυνείδητο τρόπο, επιλέγεις πάντα τον φονιά και δήμιο της καρδιάς σου, ώστε να τρέξει το σενάριο ότι είσαι μια αποτυχημένη ή ένας άχρηστος της ζωής.

Ο φαύλος κύκλος θα σπάσει και οι κατ’ εξακολούθηση άσελγοι θα φύγουν από κοντά σου, όταν εσύ πάψεις να μισείς τον εαυτό σου. Γιατί δίχως να το ξέρεις, όλους αυτούς ή εκείνες που έπαιξαν μαζί σου, εσύ τους προσκάλεσες και τους επέτρεψες ψυχικά να σε τεμαχίσουν. Και ενώ αυτοί φώναζαν “σ’ εξαπατώ”, εσύ ήθελες να ακούς “σ’ αγαπώ”, έτσι, για να θρηνείς κάθε φορά κι ένα κομμάτι από έναν εαυτό που ποτέ δεν αποδέχθηκες…

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος (π. Λίβυος)